بررسی سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی شهر کرمانشاه در سال ۱۳۸۱

مقدمه و هدف : در چند دهه اخیر ، مطالعات اپیدمیولوژیکی و تحقیقات مختلفی درارتباط با سلنیوم وبیماریهای قلبی – عروقی صورت گرفته است. سلنیوم با دو مکانیسم با اهمیت از یکطرف با حفاظت سلولی ازایجاد رادیکالهای آزاد ناشی از پراکسیداسیون لیپیدی که از پارامترهای با اهمیت دربیماریهای قلبی به شمار می رود جلوگیری نموده و از طرف دیگر با مهار موتاژنی موجب افزایـش مکانیسم های ایمنی و نهایتاٌ نقش مهاری برروند بیماریهای سرطانی ایفا می نماید. اولین بار درمنطقه کشان چین کاردیومیوپاتی بصورت آندمیک بوجود آمد که ارتباط مستقیم با کمبود سلنیوم درمنابع غذایی وناکافی بودن آن درخاک این منطقه داشت. با توجه به منابع اطلاعاتی حاضر درایران بررسی اپیدمیولوژیکی درخصوص سلنیوم وارتباط آن با بیماریهای قلبی – عروقی ازجمله انفارکتوس میوکارد به ندرت انجام شده، به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی سلنیوم و ارتباط آن در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی در شهر کرمانشاه صورت گرفت . روش کار: این تحقیق یک مطالعه توصیفی باروش نمونه گیری آسان می باشد. 124 بیمار( 106 مرد و18 زن) مبتلا به انفارکتوس قلبی انتخاب شدند وسطح سرمی سلنیوم آنها با استفاده ازتکنیک انتخابی وحساس اسپکتروفتومتری جذب اتمی تعیین گردید.               نتایج : میانگین سلنیوم درمردان مبتلا به انفارکتوس قلبی μg/l 80.58 و در زنــــان مبتلا μg/l 80.78 می باشد که تفاوت معنا داری را در دو جنس نشان نمی دهد. درعین حال، مقدار سلنیوم به دست آمده از بیماران در سطح متعارف در مقایسه با نتایج سایرکشورها قراردارد اما نسبت به مقادیر پایه سلنیوم در شهر کرمانشاه (104 میکروگرم در لیتر) کاهش و دارای اختلاف معنا داری با میانگین سلینوم سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد ( 80.61 میکروگرم بر لیتر) می باشد (0.001 = p). نتیجه نهائی : نتایج نشان دهنده ارتباط کاهش سلنیوم با بیماران قلبی عروقی در شهر کرمانشاه می باشد. با توجه به نتایج حاصله، انجام مطالعه تحلیلی برای نقش سلنیوم به عنوان ریسک فاکتور بیماریهای قلبی عروقی و همچنین تعیین وضعیت سلنیوم پایه در مواد غذایی و جمعیت های مختلف در این استان پیشنهاد می شود.